Ο Κώστας Γλένης είναι ένας νέος καλλιτέχνης με πανεπιστημιακή μόρφωση και έχει ένα ιδιαίτερο πάθος για τα χρώματα, πράγμα που είναι σύμφυτο με τη νησιώτικη κουλτούρα .Τα λαϊκά υφαντά, τα κιλίμια και τα χαλιά, τα χράμια και τα ταγάρια καταθέτουν τις μαρτυρίες τους γι αυτά τα φαινόμενα. Αυτό το ένστικτο υπηρετεί καλά τον Γλένη, καθώς φαίνεται να έχει πλήρη επίγνωση αυτής της καλλιτεχνικής αίσθησης μέσα του. Η ζωγραφική του επιδεξιότητα είναι προχωρημένη. Οργανώνει το χρώμα του με μια σιωπηλή ηρεμία, ίδια όπως το χρώμα στο ηλιοβασίλεμα, που σέρνει στην επιφάνεια την ένταση του τοπίου. Αυτά τα τοπία φαίνονται στα μάτια να είναι ζωγραφισμένα με λεπτές νεροπινελιές από χρώμα, εφαρμοσμένες με μια ντελικάτη τονικότητα. Στην πραγματικότητα όμως κατασκευάζει την επιφάνεια της εικόνας με μαχαίρια μάλλον, παρά με πινέλα. Κι αυτό είναι επιτυχημένο επίτευγμα πλαστικής μεταφοράς.
EdMenneley, γλύπτης, Λονδίνο 1976
EdMenneley, γλύπτης, Λονδίνο 1976
Ο Κώστας Γλένης , ο νεότερος σ΄αυτή την ομάδα των εκθετών, είναι ένας νέος ταλαντούχος ζωγράφος με μεγάλη ευαισθησία. Εξέθεσε τέσσερα τοπία του με λάδι κι ένα σχέδιο, που όλα τους έχουν σαν θέμα το νησί της Λευκάδας. Οι δύο ωραιότεροι πίνακες του, φτιαγμένοι με παλέττα αρνούνται τη σύνθεση από πινελιές, που συνήθως συνοδεύονται απ΄αυτή. Οι πίνακες με το Κάστρο και την Καρυά έχουν μια τέλειας λεπτότητας τονική ποιότητα. Το «Κάστρο» , με ασημένιες και μπλέ αποχρώσεις, έχει ένα ντελικάτο βάθος και μια απλότητα οριζόντιων πεδίων που πλησιάζουν την αφαίρεση. Η «Καρυά» μ΄ένα ανεπαίσθητο τόνο πράσινου, με βουνά που παρουσιάζουν μόνα τους εαυτούς τους, έχει μια ασυνήθιστη σουρεαλιστική Ποιότητα. Ωστόσο, είτε πλησιάζουν την αφαίρεση, είτε το σουρεαλισμό, τα έργα είναι σαφώς του Γλένη και δείχνουν την απίστευτη πρόοδο που έχει επιτελέσει τα τελευταία χρόνια. Τόσο όμορφα είναι τα νέα του έργα, που θα ήθελε κανείς να τα δει σε μεγαλύτερη κλίμακα. Εκτελεσμένα σε διαστάσεις έξι φορές μεγαλύτερες, αυτά τα έργα θα διατάζουν τον θεατή να τα προσέξει, θάλεγα να μπαίνει και να βγαίνει απ΄αυτά και θα τον απορροφούν, ενώ τώρα παραμένουν μικροί, μοναδικοί φύτροι, που απαιτούν μεγαλύτερο σχήμα.
Θεόδωρος Στάμος, Λευκάδα, Σεπτέμβρης 1976
Θεόδωρος Στάμος, Λευκάδα, Σεπτέμβρης 1976
Η ζωγραφική του Κ. Γλένη
… Ο Κώστας Γλένης έχει ένα γόνιμο προβληματισμό στη σύνθεση του χρωματικού φάσματος και ποτίζει με πολλή ποίηση και φαντασία τους πίνακές του. ΄Ετσι, μέσα σε μια ζωγραφική μουσική ατμόσφαιρα, όπου χάνεται το βάρος των όγκων και η μορφή από τα τοπία γίνεται πιο πολύ ποιητική αίσθηση παρά στερεό σχήμα, ο καλλιτέχνης προσπαθεί- πράγμα που συνιστά αναντίρρητα μια αξία καλλιτεχνικής αναφοράς – και δίνει στους πίνακες κάποιες άλλες διαστάσεις, πέρα απ΄τη δέσμευση ενός κατεστημένου τρόπου αντίληψης, όπου η λυρική διάθεση και η ασκητική αναχώρηση δημιουργούν την προσωπική ατμόσφαιρα του ζωγράφου. Ένα φασματικό άπλωμα, ακόμα και σε μεγάλες επιφάνειες- που καμιά φορά δεν είναι χωρίς ακραίες θέσεις, όπου τα χρώματα γίνονται ζεστή εκφραστική συνομιλία ή ένας ερεθισμός για την ομορφιά της υπαρξιακής κατάφασης- αφήνει πάντα μεγάλα περιθώρια για τη φαντασία και τη συμμετοχή του θεατή. Ακόμη η ευαισθησία της αέρινης γραμμής του Γλένη στα σχέδια της Βοιωτίας είναι χαρακτηριστική για τη συγκίνηση και για τη σιωπή, που την καταξιώνει ως λιτή μουσική κίνηση, χωρίς κανένα φιλολογικό βάρος και χωρίς καμία δεδομένη στατική δέσμευση. Το ίδιο θα έχει να παρατηρήσει κανείς και για τα σινικά μελάνια του, όπου το έντονο στοιχείο διασπάται σε κάποια πολυεδρική πρισματική ανάλυση δίνοντας την κοντινή απόσταση και τη δύναμη του ανθρώπινου μέτρου.
Δ. Κόκκινος, Γιάννινα 1978
Δ. Κόκκινος, Γιάννινα 1978
Ματιές στις εκθέσεις
Βαθειά και ουσιαστικά έντονη είναι η εντύπωση που προκαλεί το έργο του Κώστα Γλένη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Σε δυο διαφορετικές ενότητες δουλειάς, και ως προς την τεχνοτροπία και ως προς τα υλικά που χρησιμοποιεί, αυτός ο πολύ προικισμένος νέος καλλιτέχνης τεκμηριώνει κάτι σπάνιο στις μέρες μας, ένα απόλυτα προσωπικό ύφος.
Στην ενότητα με το γενικό τίτλο «Καταγραφές» ο Γλένης αποδίδει στο έπακρον την ένταση που του ενέπνευσε το εκάστοτε ερέθισμά του. Ένα ερέθισμα που έχει τις ρίζες του στην ίδια τη φύση, έτσι όπως αυτή ζει στα έργα του δημιουργού μέσα από τα βράχια , τις παραλίες, τη θάλασσα, τα σύννεφα, τον ήλιο, την ατμόσφαιρα γενικότερα, εκδηλωμένη και υλοποιημένη μέσα από το φως. Την ατμόσφαιρα αυτή ο Γλένης κατορθώνει με ευαισθησία να την αιχμαλωτίζει καίρια ακόμα και μέσα από ένα «εσωτερικό» χάρη στην κατάλληλη οπτική γωνία και συνάμα ευρηματική, καθώς προικίζει με την αίσθηση του πρωτόγνωρου οικείες καταστάσεις και αντικείμενα. Ο δημιουργός αυτός κατορθώνει ακόμα εδώ και υπερσκελίζει δημιουργικά τις προκλήσεις που ο ίδιος θέτει στον εαυτό του. ΄Ετσι βλέπουμε σε μια σύνθεση τις ενταγμένες ανάμεσα σε πελώρια βράχια πέτρες να προβάλλουν αυτοδύναμα, με παρρησία, δίχως να συνθλίβονται απ΄ αυτές…
Στη δεύτερη ενότητα έργων του με το γενικό τίτλο «΄Ενας Λόγος για το Καλοκαίρι» ο Γλένης, ξεπερνώντας τους συνειρμούς που θα μπορούσε να προκαλέσει με ορισμένα διεθνή, ρεύματα, καταθέτει μια απόλυτα προσωπική δουλειά, εκφρασμένη μέσα από ένα γνήσιο ταλέντο, προικισμένο με μια αυθεντική ευαισθησία ως προς το χρώμα, Εδώ δίνει ο Γλένης μια, με αισθησιακή σχεδόν υφή, υπόσταση στα έργα του, χάρη στον τρόπο που έχει πλάσει τη σύνθεσή του, έτσι ώστε η τελευταία να προβάλλει με μια χαρακτηριστική αδρότητα και να μαγνητίζει το βλέμμα του θεατή.
Η έμφυτη αίσθηση του Γλένη για το χρώμα συντελεί στο να δένουν εδώ αναμεταξύ τους ακόμη και τα πιο αντίθετα χρώματα, δίχως κανένα κίνδυνο για την ισορροπία της σύνθεσης. Αντίθετα, μάλιστα, τα τελευταία ενορχηστρώνονται σε μια αρμονία παλμική, κατοικημένη από ένα ρυθμό και χαρακτηρισμένη από μια ποίηση.
Ντόρα Ρογκάν, ιστορικός της τέχνης, τεχνοκριτικός, Αθήνα, Απρίλης 1982
Στην ενότητα με το γενικό τίτλο «Καταγραφές» ο Γλένης αποδίδει στο έπακρον την ένταση που του ενέπνευσε το εκάστοτε ερέθισμά του. Ένα ερέθισμα που έχει τις ρίζες του στην ίδια τη φύση, έτσι όπως αυτή ζει στα έργα του δημιουργού μέσα από τα βράχια , τις παραλίες, τη θάλασσα, τα σύννεφα, τον ήλιο, την ατμόσφαιρα γενικότερα, εκδηλωμένη και υλοποιημένη μέσα από το φως. Την ατμόσφαιρα αυτή ο Γλένης κατορθώνει με ευαισθησία να την αιχμαλωτίζει καίρια ακόμα και μέσα από ένα «εσωτερικό» χάρη στην κατάλληλη οπτική γωνία και συνάμα ευρηματική, καθώς προικίζει με την αίσθηση του πρωτόγνωρου οικείες καταστάσεις και αντικείμενα. Ο δημιουργός αυτός κατορθώνει ακόμα εδώ και υπερσκελίζει δημιουργικά τις προκλήσεις που ο ίδιος θέτει στον εαυτό του. ΄Ετσι βλέπουμε σε μια σύνθεση τις ενταγμένες ανάμεσα σε πελώρια βράχια πέτρες να προβάλλουν αυτοδύναμα, με παρρησία, δίχως να συνθλίβονται απ΄ αυτές…
Στη δεύτερη ενότητα έργων του με το γενικό τίτλο «΄Ενας Λόγος για το Καλοκαίρι» ο Γλένης, ξεπερνώντας τους συνειρμούς που θα μπορούσε να προκαλέσει με ορισμένα διεθνή, ρεύματα, καταθέτει μια απόλυτα προσωπική δουλειά, εκφρασμένη μέσα από ένα γνήσιο ταλέντο, προικισμένο με μια αυθεντική ευαισθησία ως προς το χρώμα, Εδώ δίνει ο Γλένης μια, με αισθησιακή σχεδόν υφή, υπόσταση στα έργα του, χάρη στον τρόπο που έχει πλάσει τη σύνθεσή του, έτσι ώστε η τελευταία να προβάλλει με μια χαρακτηριστική αδρότητα και να μαγνητίζει το βλέμμα του θεατή.
Η έμφυτη αίσθηση του Γλένη για το χρώμα συντελεί στο να δένουν εδώ αναμεταξύ τους ακόμη και τα πιο αντίθετα χρώματα, δίχως κανένα κίνδυνο για την ισορροπία της σύνθεσης. Αντίθετα, μάλιστα, τα τελευταία ενορχηστρώνονται σε μια αρμονία παλμική, κατοικημένη από ένα ρυθμό και χαρακτηρισμένη από μια ποίηση.
Ντόρα Ρογκάν, ιστορικός της τέχνης, τεχνοκριτικός, Αθήνα, Απρίλης 1982
Απο τον κατάλογο της έκθεσης στα «ΕΠΙΠΕΔΑ»
Καθώς παρατηρούμε τα έργα του Κώστα Γλένη κατανοούμε τη ζωντανή τους διαφάνεια και μεγαλοπρέπεια.
Αλλά τι είναι αυτά τα έργα;
Είναι τμήματα Αρχαίων Ελληνικών ευρημάτων, είναι δείγματα ναών Προκολομβιανής εποχής, ή Αιγυπτιακά μνημειακά συμπλέγματα; Είναι σωρός από έγκλειστα απολιθώματα βράχων στον ασβεστόλιθο ή ένα νέο stone hendge, τα οποία αρνούνται να εγκαταλείψουν τις έννοιές τους;
Ας τα αφήσουμε να μιλήσουν και τότε θα αντιληφθείτε ότι ίσως είναι όλα αυτά και κάτι πολύ περισσότερο. Αλλά πρωταρχικά είναι έργα καμωμένα σε απομόνωση στη Λευκάδα.
Θεόδωρος Στάμος, ζωγράφος, Νέα Υόρκη 1985
Αλλά τι είναι αυτά τα έργα;
Είναι τμήματα Αρχαίων Ελληνικών ευρημάτων, είναι δείγματα ναών Προκολομβιανής εποχής, ή Αιγυπτιακά μνημειακά συμπλέγματα; Είναι σωρός από έγκλειστα απολιθώματα βράχων στον ασβεστόλιθο ή ένα νέο stone hendge, τα οποία αρνούνται να εγκαταλείψουν τις έννοιές τους;
Ας τα αφήσουμε να μιλήσουν και τότε θα αντιληφθείτε ότι ίσως είναι όλα αυτά και κάτι πολύ περισσότερο. Αλλά πρωταρχικά είναι έργα καμωμένα σε απομόνωση στη Λευκάδα.
Θεόδωρος Στάμος, ζωγράφος, Νέα Υόρκη 1985
Ο Κώστας Γλένης στα «ΕΠΙΠΕΔΑ»
Ο ζωγράφος Κώστας Γλένης, που γεννήθηκε στη Λευκάδα, έκανε ελεύθερες σπουδές κοντά στον Θεόδωρο Στάμο, που επηρέασε βαθιά το έργο του. Η λεγόμενη Σχολή της Νέας Υόρκης ανέδειξε μια ομάδα αφηρημένων εξπρεσιονιστών, όπως ο Ρόθκο και ο Στάμος, που δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη διαγραφή των λεγόμενων ατέρμονων πεδίων. Ο Γλένης ακολουθεί αυτή τη γραμμή της διαγραφής των μονοχρωματικών, παλλομένων επιφανειών με ευαισθησία, αντιπαραθέτοντας συνήθως δύο ή περισσότερες επιφάνειες. Η ίδια τους η υφή τους δίνει στερεομετρική χροιά, έτσι που να έχει κανείς πολλές φορές την εντύπωση, ότι πρόκειται για δρόμους, για τμήματα ενός κυκλώπειου τείχους. Το αίσθημα της σύγκρουσης είναι επίσης ενδεικτικό. Ο Γλένης κατορθώνει να εμψυχώσει εικαστικά-χρωματικά τις επιφάνειες του με ωραίες διαχύσεις.
Στ. Λυδάκης, ιστορικός της τέχνης, Αθήνα 1985
Στ. Λυδάκης, ιστορικός της τέχνης, Αθήνα 1985
Η ζωγραφική του Κώστα Γλένη
Τα στοιχεία που συνιστούν τη ζωγραφική του Κώστα Γλένη έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γενικότερα. Βασικά στοιχεία του έργου του είναι πρώτα η τοπιογραφική διάσταση, η μνήμη μάλλον της τοπιογραφικής αφορμής. Το δεύτερο είναι η εμμονή στο χρώμα και στη λειτουργία του, καθώς και ο διάλογος χρώματος και σχεδίου. Το τρίτο στοιχείο, πιο διακριτικά, είναι η σχέση κάποιας καλλιτεχνικής αυθορμησίας με τη λογιότητα, με τη γνώση, με τα περιθώρια και με το χώρο. Έτσι το σχέδιο εκφράζει τη νοητική συγκράτηση των μορφών, άρα την επέμβαση, ενώ το χρώμα την έκφραση των εντυπώσεων, των συναισθημάτων και, στη σύγχρονη τέχνη πια, την ίδια την προσωπικότητα του καλλιτέχνη.
Δεν είναι δύσκολο να προσέξουμε αυτή τη συσσώρευση χρωμάτων στις οριζόντιες γραμμέςτου τοπίου, που φέρνει στο νού φυσικά τον Στάμο, φέρνει όμως και τον Ρόθκο. Νοιώθεις αυτό το φώς, που δημιουργεί ένα μετείκασμα, δείχνει ένα νέο τρόπο να ανακατασκευάζει κανείς τις γενικές εντυπώσεις από την εμπειρία του χώρου. Αυτό φαίνεται σ’ όλα τα έργα του Γλένη, από τα πρώτα , όπου το χρώμα είναι πιο σφιγμένο, περιχαρακωμένο θαρρείς μέσα σε κορσέδες από σχεδιαγράμματα, μέσα στο σχέδιο δηλαδή, αλλά και αργότερα, όταν πιά απελευθερώνεται από το θέμα και κυριαρχεί και απλώνεται – χωρίς να γίνεται χαώδες – και γεμίζει όλο το χώρο. Κι ακόμα έχουμε κάποιες γραφές που μοιάζουν με χαράγματα σε βράχια, σαν πολιτισμικά στοιχεία, που είναι όμως και στοιχεία λογιότητας, στα οποία επεμβαίνει η γνώση, στοιχεία πολιτιστικής αναφοράς μέσα στα έργα, που είναι συνάμα και στοιχεία ατομικής αναφοράς μέσα από τη χρωματική τους πλευρά...
Χάρης Καμπουρίδης, Ιστορικός τέχνης - Σημειολόγος
Τα στοιχεία που συνιστούν τη ζωγραφική του Κώστα Γλένη έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γενικότερα. Βασικά στοιχεία του έργου του είναι πρώτα η τοπιογραφική διάσταση, η μνήμη μάλλον της τοπιογραφικής αφορμής. Το δεύτερο είναι η εμμονή στο χρώμα και στη λειτουργία του, καθώς και ο διάλογος χρώματος και σχεδίου. Το τρίτο στοιχείο, πιο διακριτικά, είναι η σχέση κάποιας καλλιτεχνικής αυθορμησίας με τη λογιότητα, με τη γνώση, με τα περιθώρια και με το χώρο. Έτσι το σχέδιο εκφράζει τη νοητική συγκράτηση των μορφών, άρα την επέμβαση, ενώ το χρώμα την έκφραση των εντυπώσεων, των συναισθημάτων και, στη σύγχρονη τέχνη πια, την ίδια την προσωπικότητα του καλλιτέχνη.
Δεν είναι δύσκολο να προσέξουμε αυτή τη συσσώρευση χρωμάτων στις οριζόντιες γραμμέςτου τοπίου, που φέρνει στο νού φυσικά τον Στάμο, φέρνει όμως και τον Ρόθκο. Νοιώθεις αυτό το φώς, που δημιουργεί ένα μετείκασμα, δείχνει ένα νέο τρόπο να ανακατασκευάζει κανείς τις γενικές εντυπώσεις από την εμπειρία του χώρου. Αυτό φαίνεται σ’ όλα τα έργα του Γλένη, από τα πρώτα , όπου το χρώμα είναι πιο σφιγμένο, περιχαρακωμένο θαρρείς μέσα σε κορσέδες από σχεδιαγράμματα, μέσα στο σχέδιο δηλαδή, αλλά και αργότερα, όταν πιά απελευθερώνεται από το θέμα και κυριαρχεί και απλώνεται – χωρίς να γίνεται χαώδες – και γεμίζει όλο το χώρο. Κι ακόμα έχουμε κάποιες γραφές που μοιάζουν με χαράγματα σε βράχια, σαν πολιτισμικά στοιχεία, που είναι όμως και στοιχεία λογιότητας, στα οποία επεμβαίνει η γνώση, στοιχεία πολιτιστικής αναφοράς μέσα στα έργα, που είναι συνάμα και στοιχεία ατομικής αναφοράς μέσα από τη χρωματική τους πλευρά...
Χάρης Καμπουρίδης, Ιστορικός τέχνης - Σημειολόγος
Η ζωγραφική του Κώστα Γλένη
Από την μακρόχρονη διδαχή και εμπειρία του ο Γλένης είναι πεπεισμένος ότι “η σύγχρονη τέχνη, όσο περισσότερο βυθίζει το βλέμμα της στο παρελθόν, τόσο καθαρότερα βλέπει, σαν σε καθρέπτη, τον εαυτό της”. Μέσα από την τέχνη της ζωγραφικής περνά από τους προβληματισμούςτης καθημερινότηταςσε μια μεταφυσική διάσταση διαλογισμού και αυτογνωσίας. Για τον ζωγράφο η τέχνη είναι μια αντίδραση στα εγκόσμια, κάτι πιό αισιόδοξο από την πραγματικότητα. Επηρεασμένος από την ιδιαίτερη φύση της πατρίδας του εκφράζεται με τα χρώματα – τα θερμά της γης και τα ψυχρά της θάλασσας – που προνομιακά προικίζουν το νησί. Τα έργα του είναι φορτισμένα από τον παγκόσμιο πολιτισμό και έχουν φιλοτεχνηθεί με πολλή προσωπική έρευνα και ποιητική διάθεση. Απόηχος των έργων του είναι οι ενέργειες, οι παλμοί και οι ρυθμοί που τα ενέπνευσαν.
Μεγακλής Ρογκάκος, Ιστορικός τέχνης
Από την μακρόχρονη διδαχή και εμπειρία του ο Γλένης είναι πεπεισμένος ότι “η σύγχρονη τέχνη, όσο περισσότερο βυθίζει το βλέμμα της στο παρελθόν, τόσο καθαρότερα βλέπει, σαν σε καθρέπτη, τον εαυτό της”. Μέσα από την τέχνη της ζωγραφικής περνά από τους προβληματισμούςτης καθημερινότηταςσε μια μεταφυσική διάσταση διαλογισμού και αυτογνωσίας. Για τον ζωγράφο η τέχνη είναι μια αντίδραση στα εγκόσμια, κάτι πιό αισιόδοξο από την πραγματικότητα. Επηρεασμένος από την ιδιαίτερη φύση της πατρίδας του εκφράζεται με τα χρώματα – τα θερμά της γης και τα ψυχρά της θάλασσας – που προνομιακά προικίζουν το νησί. Τα έργα του είναι φορτισμένα από τον παγκόσμιο πολιτισμό και έχουν φιλοτεχνηθεί με πολλή προσωπική έρευνα και ποιητική διάθεση. Απόηχος των έργων του είναι οι ενέργειες, οι παλμοί και οι ρυθμοί που τα ενέπνευσαν.
Μεγακλής Ρογκάκος, Ιστορικός τέχνης